گفتنی‌‌ها کم نیست

رستنی‌ها کم نیست

من و تو کم بودیم

،خشک و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم

!گفتنی‌‌ها کم نیست

،من و تو کم گفتیم

،مثل هذیان دم مرگ

،از آغاز چنین درهم و برهم گفتیم

.دیدنی‌‌ها کم نیست

،من و تو کم دیدیم

،بی‌سبب از پاییز

جای‌ میلاد اقاقی‌ها را پرسیدیم

.چیدنی‌ها کم نیست

،من و تو کم چیدیم

،وقت گل دادن عشق روی دار قالی

‌،بی‌سبب حتا پرتاب گل سرخی‌ را ترسیدیم

.خواندنی‌‌ها کم نیست

،من و تو کم خواندیم

،من و تو ساده‌ترین شکل سرودن را

در معبر باد با دهانی‌ بسته وا ماندیم

من و تو کم بودیم

،من و تو اما در میدان‌ها

اینک اندازه‌ی ما می‌خوانیم

!ما به اندازه‌ی ما می‌بینیم

!ما به اندازه‌ی ما می‌چینیم

!ما به اندازه‌ی ما می‌گوییم

!ما به اندازه‌ی ما می‌روییم

!من و تو کم نه

، که باید شب بی‌‌رحم و گل مریم و بیداری شبنم باشیم

!من و توخم نه

و درهم نه و کم هم نه، که می‌بايد با هم باشیم

!من و تو حق داریم

در شب این جنبش نبض آدم باشیم

!من و تو حق داریم

که به اندازه‌ی ما هم شده با هم باشیم

!گفتنی‌‌ها کم نیست